نماد استقامت باش و یک چندی تحمل کن
کنارم باش تا آخر و پایان را تخیل کنبمان مانند کوه و پشت دنیا را نوازش کن
به پایان می رسد این فقر،تا پایان تحمل کن
اگر امروز این دفتر سراسر فقر و درویشی
بیا با من بخوان شعری و دفتر را تفال کن
بیا باور کن امشب تا سحر باهم هم آوازیم
صبوری کن برادر جان، بیا با من تغزل کن
مرا هزار امید است و به هر امید نام تو
بیا و در کنارم باش و این غم را تحمل کن
مرا در نیمه راه جاده تنها نه، تماشا کن
بیا پشت من غمگین بمان، غم را تحمل کن
مرا امید جشنی هست در صبحی که می آید
مرا تنها نذاری ای برادر جان، تحمل کن
.
م.ب تحمل ,باش ,امید ,کن ,کنمرا ,کنبیا ,را تحمل ,غم را ,با من ,نماد استقامت ,تحمل کنمرا
درباره این سایت